Podstawowe elementy systemów sygnalizowania pożaru można podzielić na pięć poniższych grup.
Najprostszymi urządzeniami są ręczne ostrzegacze pożarowe, przeznaczone do przekazywania informacji przez osobę, która zauważyła pożar i ręcznie uruchomiła ostrzegacz. Informacja o pożarze jest przekazywana do współpracującej centrali sygnalizacji pożarowej. Ostrzegacze tego typu działają po uderzeniu w szybkę i wciśnięciu przycisku. Stan zadziałania ostrzegacza jest sygnalizowany czerwonymi rozbłyskami dwukolorowej diody świecącej potwierdzającej zadziałanie systemu. Układ elektroniczny kontroluje rezystancję styku mikroprzełącznika, a odpowiednia informacja jest przekazywana wraz z pogorszeniem parametrów mikroprzełącznika.
Kluczowe miejsce w systemach sygnalizowania
pożaru zajmują sygnalizatory
optyczne, które standardowo bazują
na obudowie z podzespołami elektronicznymi
wykonanej z tworzywa niepalnego.
W górnej części obudowy są źródła światła
w postaci diody LED. Istotną rolę odgrywa
złącze zasilające oraz, w niektórych modelach,
czteropozycyjny mikroprzełącznik
do wyboru trybu pracy sygnalizatora oraz
czasu opóźniania w odniesieniu do sygnalizatora
„master”. Poszczególne wersje
sygnalizatorów różnią się obszarem pokrycia,
czyli powierzchnią, na której natężenie
światła przekracza 0,4 lx. Wiele sygnalizatorów
spełnia wymagania normy PN-EN
54-23: 2010, przez co można tworzyć sieci
sygnalizatorów pracujących synchronicznie
lub z nastawionym opóźnieniem względem
sygnalizatora master (od 0 s do 0, 7 s). Dostęp
do mikroprzełącznika jest ograniczony,
a w celu zmiany nastaw należy usunąć specjalną
osłonę.
Jak zatem działa typowy sygnalizator optyczny?
Typowe urządzenie po podłączeniu
napięcia zasilania generuje sygnał optyczny
impulsowy o czasie rozbłysku krótszym niż
0,2 s. Częstotliwość generowanego sygnału
optycznego wynosi 0,56 Hz. Elementem
generującym światło są diody LED, umieszczone
w obudowie (kloszu) tworzącej układ
optyczny. W zależności od wersji sygnalizatora
(wersja z wbudowanym modułem
synchronizacyjnym) jest możliwe tworzenie
sieci sygnalizatorów pracujących synchronicznie
lub z efektem fali. W przypadku
pracy sygnalizatorów w sieci sygnalizator
„master” wysyła impulsy synchronizacyjne
po linii zasilającej.
Dostępne na rynku sygnalizatory akustyczne charakteryzują się szeroką gamą dźwiękowych sygnałów ostrzegawczych. Poszczególne modele różni przede wszystkim natężenie dźwięku, co pozwala na zastosowanie w wielu miejscach. Do obiektów o dużym hałasie dobiera się sygnalizatory o wyższym natężeniu generowanego dźwięku. W razie potrzeby można nabyć urządzenia z możliwością zaprogramowania sekwencji dźwiękowych oraz z kombinacją dwóch sygnałów o różnym dźwięku i częstotliwości. Ważny jest szeroki kąt propagacji oraz równomierny rozkład dźwięku. W niektórych modelach zastosowano wbudowany regulator natężenia dźwięku. Oprócz tradycyjnych konstrukcji z pewnością sprawdzą się obudowy o podwyższonym stopniu ochrony IP przeznaczone do pracy w trudnych warunkach.
Za nadzorowanie całości pracy systemu
wykrywania i sygnalizacji pożaru odpowiadają
centrale sterujące. Dostępne
na rynku urządzenia tego typu obejmują
systemem ochrony obiekty niezależnie
od ich wielkości. Bardziej zaawansowane
centrale są przystosowane do współpracy
z systemami inteligentnych budynków.
Funkcjonalność central pozwala na sterowanie
pracą urządzeń zewnętrznych,
takich jak bramy pożarowe czy klapy oddymiające.
W przypadku systemów adresowalnych
miejsce wystąpienia pożaru
może być bardzo dokładnie zidentyfikowane
z dokładnością do jednego czujnika.
Wraz z zadziałaniem alarmu centralka
uruchomia sygnalizację oraz wyjścia
przekaźnikowych wewnątrz centrali. Niektóre
modele mogą być łączone z innymi
centralkami, dzięki czemu zyskuje się
możliwość rozbudowy systemu. Na rynku
oferowane są centrale przekazujące również
informacje do zewnętrznych stacji
monitoringu.
Ważna cecha dostępnych na rynku central
to maksymalnie uproszczona konstrukcja.
W większości modeli zastosowanie znajdują
akumulatory pozwalające na pracę
w przypadku braku zasilania. Oprócz tego
we wnętrzu umieszczona jest płyta główna
oraz transformator sieciowy.
Dobierając centralę, należy pamiętać o możliwości
współpracy z urządzeniami zewnętrznymi.
Są to przede wszystkim czujniki
pożarowe takie jak optyczne i jonizacyjne
dymu, nadmiarowo-różniczkowe ciepła,
optyczno-temperaturowe, płomienia, temperaturowo-
płomieniowe, a także iskrobezpieczne.
Z centralką współpracują również
ręczne przyciski ostrzegające (wnętrzowe
i zewnętrzne). Oprócz tego istotne są sygnalizatory
akustyczne.
Czułość czujników jest regulowana w odniesieniu
do trybu nocnego i dziennego, podobnie
jak i kompensacja zanieczyszczenia
dla czujników optycznych.
Zwraca się jednak uwagę, że system bazujący
na tradycyjnych sygnalizatorach obarczony
jest pewnymi wadami. Przede wszystkim
rozwiązanie takie cechuje brak możliwości
przekazania informacji na temat dróg ucieczki.
Niemożliwe jest również przekazanie sposobu
postępowania w przypadku zagrożenia
oraz nie można odwołać alarmu. Jako wady
wymienia się także nieprzekazywanie innych
informacji oprócz alarmu. W przypadku sygnalizatorów
akustycznych nie można określić
rodzaju zagrożenia.
Coraz większym uznaniem cieszą się zatem
systemy bazujące na głośnikach, czyli
dźwiękowe systemy ostrzegawcze (DSO).
To właśnie dzięki nim można przeprowadzić
szybką i skuteczną ewakuację ludzi z obszarów
objętych zagrożeniem. Z kolei w obiektach
handlowych system dźwiękowy może
być używany do innych celów, np. do przekazywania
komunikatów, nadawania muzyki
w tle, emitowania reklam, informowania
o promocjach itp. O sposobie projektowania
oraz instalowania i użytkowania systemów
dźwiękowych mówi norma PN-EN60840
Dźwiękowe systemy ostrzegawcze.
Ważne jest, aby systemy tego typu realizowały
swoje zadanie w każdych warunkach,
nawet podczas pożaru. Stąd też kluczową
rolę odgrywa odpowiednia instalacja kablowa,
która musi być odporna na wysokie
temperatury. Projektanci uwzględniają
podział instalacji na strefy. Urządzenia
wzmacniające powinny być zdublowane
oraz współpracować z zasilaniem awaryjnym.
Oprócz tego uwzględnia się zdublowanie
linii głośnikowej. System dźwiękowego
ostrzegania współpracuje najczęściej
z centralą alarmową.
W Dźwiękowych Systemach Ostrzegania
istotną rolę odgrywają urządzenia odpowiedzialne
za alternatywne źródło zasilania.
Są to przede wszystkim zasilacze, które
podtrzymują napięcie w przypadku braku
zasilania głównego. Odpowiednie systemy
zasilające mają za zadanie dostarczanie
energii elektrycznej i nadzorowanie baterii
akumulatorów, utrzymując napięcie pracy
buforowej. Pod uwagę muszą być wzięte
również warunki zewnętrzne, takie jak
temperatura otoczenia, czy też konieczność
zasilania innych urządzeń infrastruktury.
Zależnie od złożoności systemu zasilanie
bazuje na napięciu jedno- lub trójfazowym.
Połączenia stosowane w systemach DSO
mogą być oparte na ognioodpornych światłowodach.
Kluczową rolę odgrywają więc
konwertery światłowodowe.
Dźwiękowy system ostrzegawczy DSO
uwzględnia również stacje mikrofonowe.
Służą one do nadawania komunikatów
słownych oraz do zdalnego wywoływania
komunikatów cyfrowych w wybranych
strefach systemu nagłaśniającego.
Bardziej zaawansowane modele mają
ekrany dotykowe.
Ważne są wzmacniacze mocy odpowiadające
za odpowiednie nagłośnienie wybranego
obszaru oraz zabezpieczenia chroniące
przed zwarciami, przesterowaniami,
przeciążeniami oraz przed przekroczeniem
temperatur transformatora zasilającego.
W rozproszonych systemach ważne miejsce
zajmują wejścia symetryczne eliminujące
zakłócenia sieciowe. Wentylator chłodzenia
wymuszonego w sposób automatyczny reguluje
swoją prędkość w zależności od temperatury.
W skład systemu wchodzą również
rozdzielacze linii głośnikowej, a także
kontrolery wielostrefowe.
Kluczową rolę odgrywa ciągłe monitorowanie
pracy systemu, zatem wszystkie urządzenia
mają odpowiednie układy testujące.
Instalacje głośnikowe powinny być kontrolowane.
Dla prawidłowej pracy każdego systemu
sygnalizacji pożaru ważne jest, aby każdy
etap prac, począwszy od sporządzenia
projektu, poprzez wykonanie, kończąc
na uruchomieniu i przygotowaniu dokumentacji
powykonawczej był ściśle zaplanowany.
W pierwszej kolejności powstają założenia
techniczne systemu. Inżynierowie
przygotowując projekt wstępny,
przedstawiają konkretne rozwiązanie
systemu. Istotne jest wykorzystanie
na tym etapie cech architektonicznych
obiektu i instrukcji bezpieczeństwa pożarowego.
Drugi etap obejmuje przygotowanie
projektu wykonawczego. Uwzględnia
on zarówno obliczenia, jak i szczegółowe
informacje uwzględniające dobór
urządzeń oraz strukturę systemu.
Ważne są również szczegółowe plany
obiektu, łącznie z wyznaczonymi trasami
kablowymi.
Trzeci etap do wykonanie instalacji,
montaż urządzeń i wdrożenie oprogramowania,
po czym przeprowadzane
są odpowiednie próby i pomiary. Na
przykład w przypadku DSO ważne jest
określenie współczynnika zrozumiałości
mowy oraz poziomu ciśnienia akustycznego.
Ostatni etap to sporządzenie dokumentacji
powykonawczej, uwzględniającej
wszelkie zmiany w stosunku
do projektu wykonawczego.
Damian Żabicki