Oferowane na rynku natynkowe systemy tras kablowych są elastyczne pod względem zastosowania, zapewniając możliwość rozbudowy i dopasowania do zmiennych potrzeb użytkowników. W efekcie można w konkretne miejsce doprowadzić zasilanie i sygnały teletechniczne. Nie ma przy tym potrzeby dokładnego rozplanowania lokalizacji gniazd zasilających i telekomunikacyjnych, a w razie potrzeby powstałą instalację można modernizować i rozbudowywać. Na etapie wyboru odpowiedniego rozwiązania w pierwszej kolejności określa się w jaki sposób instalacja będzie przebiegała – przy podłodze, na podłodze, w narożniku, pod parapetem, itp. oraz jaka będzie pojemność kanałów. Ważne są także rozwiązania i akcesoria ułatwiające montaż instalacji. Chodzi głównie o łączniki, klamry trzymające przewody czy odpowiednie mocowania pokryw.
Kanały i listwy elektroinstalacyjne uznaje
się za najbardziej uniwersalne oraz ekonomiczne
rozwiązanie bez względu na sposób
i technologię wykończenia wnętrza. Kanały
kablowe wykorzystuje się przy prowadzeniu
głównych tras kablowych w rozbudowanych
sieciach elektrycznych i teleinformatycznych.
Główne trasy przebiegają wtedy np.
na ścianach korytarzy. Oferowane na rynku
kanały mają szerokość od 60 do 200 m,
natomiast akcesoriami do nich są zaślepki
końcowe, kształtki kątowe (zewnętrzne i wewnętrzne),
spinki do trzymania kabli itp.
Listwy kablowe znajdują zastosowanie
przy wykonywaniu tras podrzędnych
do tras głównych np. w pokojach biurowych,
do których dochodzi się z trasy głównej.
Zastosowanie kanałów kablowych i listew
kablowych może się pokrywać.
Kanały kablowe dobiera się w różnych kształtach
i wymiarach, co zapewnia możliwość
dostosowania do wnętrza pomieszczenia.
Pokrywy są montowane poprzez wsuwanie
lub przy użyciu specjalnych zawiasów. Kable
i przewody we wnętrzu listew można organizować
za pomocą uchwytów. Do prowadzenia
kabli o mniejszych przekrojach wykorzystuje
się listwy płaskie. Perforacje na dnie listew
ułatwią montaż do ścian i innych elementów
konstrukcyjnych. Akcesoria to przede wszystkim
kształtki (np. „T”), klipsy montażowe,
obejmy na kable oraz kątowniki wewnętrzne
i zewnętrzne. Jako rozgałęzienie używane są
specjalne puszki rozgałęźne. Ponadto przydać
mogą się również przejściówki do łączenia rur
osłonowych z korytkiem.
Kanały podparapetowe najczęściej są wykonywane z PCV ze stabilizatorami wapniowo -cynkowymi, przez co powstała instalacja jest trudnopalna i samogasnąca. Przy łączeniu poszczególnych elementów wykorzystuje się łączniki i kołki sprzęgające, a śruby mocujące są wprowadzane bezpośrednio do perforacji symetrycznej w dnie kanału. Jeżeli będzie prowadzone więcej kabli to można wykorzystać kanały pogłębione np. o głębokości 90 mm. Niektóre kanały są podzielone na dwie niezależne komory, co pozwala oddzielić przewody zasilające od sygnałowych.
Rozdział energii i sygnałów wykorzystuje specjalne stacje zaopatrzeniowe, które mają nośnik podstawowy łączący elementy stacji. Pokrywę stacji można łatwo zdjąć za pomocą mechanizmu jednodotykowego. Z kolei sprzęgło zawiasowe trzyma podnoszoną pokrywę od strony węzła obrotowego. Elastyczne przepusty umożliwiają wprowadzenie kabli do wnętrza stacji zaopatrzeniowej.
Kanały przypodłogowe o wysokości profilu 11, 15, 18, 25 i 30 mm montuje się na styku podłogi i ścian. Jeżeli będzie prowadzonych więcej przewodów lub trzeba przewidzieć rozbudowę instalacji, to można zastosować kanały wyższe – 30, 40, 60 mm. Wybrać można pomiędzy kanałem z przegrodą i bez przegrody. Przegrody są montowane symetrycznie lub asymetrycznie. Przegrody oraz osprzęt kanałowy instaluje się za pomocą teowników wbudowanych w kanał usztywniany klamrami rozporowymi, które najczęściej montuje się co 0,5 m. Oprócz tego dzięki klamrom przewody są przytrzymywane zanim zostanie nałożona pokrywa. Akcesoria do kanałów przypodłogowych to m. in. narożniki wewnętrzne i zewnętrzne, a także klamry, łączniki kątowe i proste oraz puszki kanałowe umożliwiające montaż łączników i gniazd w kanałach. W zależności od potrzeb wybiera się puszki podwójne lub pojedyncze. Bardzo często puszki instalacyjne pozwalają na montaż ramkowych, standardowych systemów podtynkowych. Trójniki maskują prostopadłe połączenia pomiędzy kanałami o różnych wymiarach. Wnętrze kształtek oddziela przewody zasilające od prądowych.
Dzięki sztywnym rurom elektroinstalacyjnym zyskuje się rozprowadzenie i ochronę przewodów w instalacjach naściennych zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budynku. Rury w zależności od wersji mają różne stopnie wytrzymałości, zatem można je dobrać ściśle pod kątem konkretnej aplikacji.Materiałem wykonania rur najczęściej jest tworzywo sztuczne PCV. Materiał ten cechuje się sztywnością oraz łatwym montażem. Ważne są przy tym dobre właściwości udarowe i niewielkie wydłużenie względne. Materiał jest odporny na działanie promieni UV. Dzięki gładkiej powierzchni rury łatwo utrzymuje się w czystości. W zależności od potrzeb rury są spawane, klejone lub zgrzewane.
W warunkach przemysłowych bardzo często wykorzystuje się korytka metalowe. Oferowane na rynku rozwiązania w tym zakresie cechuje krótki czas montażu i prosta instalacja. Przy produkcji koryt wykorzystuje się materiały dobrej jakości. Warto podkreślić, że w wielu systemach rur zastosowanie znajdują zatrzaskowe systemy połączeń, dzięki którym koryta montuje się szybko i nie ma potrzeby używania specjalistycznych narzędzi. Stąd też używane są chociażby specjalne klipsy łączeniowe. Zapewniają one chociażby ciągłość mechaniczną a dzięki perforacji zwiększa się wytrzymałość konstrukcji. Dodatkowo korytka mogą mieć ścianki o mniejszej grubości przy zachowaniu wysokiego poziomu wytrzymałości mechanicznej i obniżonych kosztach wykonania.
W zależności od potrzeb dobiera się rodzaj stali, z której użyto do produkcji korytek – nierdzewna, ognioodporna oraz ocynkowana metodą Sendzimira, elektrolitycznie lub zanurzeniowo. W efekcie koryta są trwałe i z powodzeniem mogą być stosowane wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń.
Dzięki osłonowym rurom giętkim zyskuje się
ochronę mechaniczną różnego typu przewodów
– elektroenergetyczne, sterujące, telekomunikacyjne.
Niektóre rury mają konstrukcję dwuścienną.
To właśnie podwójna ścianka i karbowana
powierzchnia jest gwarancją odporności na kompresję.
Z kolei elastyczność zapewnia wygodne
przekładanie rur. Jako akcesoria do rur karbowanych
dobrać można pierścienie uszczelniające,
a także korki dzięki którym można zaślepić
instalacje zapasowe i tymczasowo zaślepiać rury
na potrzeby prac montażowych. Przydatne mogą
być również kolana sztywne (45°, 90°), a także
rozpórki dystansowe przeznaczone do ustalania
położenia kilku rur.
Materiał wykonania rur najczęściej stanowi
polietylen. Zyskuje się więc dużą odporność na substancje chemiczne, co sprawdzi się np.
w przemyśle chemicznym. Ponadto jest to materiał
bezhalogenowy.
Z natynkowymi systemami tras kablowych montuje się również osprzęt natynkowy. Jego charakterystyczną cechą jest to, że nie potrzeba puszki podtynkowej. Montaż odbywa się bezpośrednio do ściany. Osprzęt montuje się w ramkach 1-, 2-, 3-, 4- lub 5- krotnych. Ramki można montować pionowo lub poziomo. Wybierając osprzęt natynkowy dobierana jest przede wszystkim jego funkcjonalność, kształt i materiał wykonania, którym najczęściej jest poliwęglan. Materiał ten jest trwały i odporny na działanie promieni UV.
Oprócz tego niejednokrotnie zastosowanie
znajdują tworzywa z wysokim połyskiem
ale przy dużej odporności na zarysowania.
Ciekawym rozwiązaniem jest również
osprzęt wykonany z drewna.
W oferowanym na rynku osprzęcie stawia
się na gładkie powierzchnie, co pozwala łatwo
utrzymać czystość. Osprzętem natynkowym
mogą być łączniki i gniazda z uchylną
osłoną. W zależności od potrzeb dobiera się
osprzęt przeznaczony do mieszkań i zastosowań
przemysłowych.
Specjalne rozwiązania oferuje się z myślą o montażu w rozdzielnicach i szafach sterownicznych. Jeżeli prowadzone przewody mają mniejsze przekroje, to powinny wystarczyć korytka cienkogrzebieniowe. Elastyczne żebra mogą być wielokrotnie odginane. Warto podkreślić, że żebra są odporne na działanie niskich temperatur. Z kolei korytka grubogrzebieniowe służą do prowadzenia kabli i przewodów, które mają większe przekroje. W oferowanych na rynku korytkach grubogrzebieniowych ważne są grube boki i wytrzymała podstawa. Wysokość korytka jest dopasowywana do ilości prowadzonych kabli. Dzięki zwężeniom między żebrami zyskuje się łatwe przeprowadzanie kabli. Ważne są separatory umożliwiające oddzielenie przewodów np. sterowniczych od zasilających. Oprócz tego dzięki specjalnym elementom można łatwo oznaczyć korytka oraz grupować przewody w wiązki. Kable mogą być mocowane w korytkach przy użyciu pierścieni. Specjalne klocki montażowe umożliwią montaż korytka na szynie montażowej. Odpowiednia konstrukcja klocka zapewnia montaż zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym.
Damian Żabicki