Oferta rynkowa w zakresie elementów i systemów uszczelniających jest bardzo obszerna, a podstawę w tym zakresie stanowią dławiki do puszek, obudów i rozdzielnic elektrycznych, a także masy uszczelniające do muf kablowych. Przyjrzyjmy się nieco bliżej kilku rozwiązaniom tego typu.
Dławiki, nazywane także dławicami kablowymi, są niezastąpionymi uszczelnieniami w instalacjach elektrycznych. Standardowo wykonuje się je z tworzywa sztucznego. Jednak nabyć możemy wersje bazujące na innych materiałach, o czym się dowiemy w dalszej części artykułu. W zależności od modelu dławiki dostępne są z gwintem metrycznym lub PG. Istotną cechą nowoczesnych elementów tego typu jest wytrzymałość i skuteczne zapewnienie szczelności. Przydatne rozwiązanie, w niektórych wersjach, stanowi odciążenie oraz zabezpieczenie przed przekręceniem kabla. Bardzo często pierścień uszczelniający wykonany jest polichloroprenu/kauczuku nitrylowego. Przewiduje się natryskiwaną uszczelkę na króćcu pośrednim, przez co nie ma potrzeby stosowania pierścienia uszczelniającego gwint.
Przydatne rozwiązanie stanowią kablowe dławiki redukcyjne, które sprawdzają się wszędzie tam, gdzie przy określonym gwincie PG, konieczne jest uszczelnienie kabla o mniejszej średnicy. W niektórych modelach przewidziano pierścień wykonany z kauczuku chloroprenowego, zapewniającego podwójne działanie uszczelniające. Prowadzenie kabla bazuje na zacisku samocentrującym. Zastosować możemy również rozwiązania, które zapewnią dodatkową ochronę przeciwpyłową. Stąd też pole do popisu na przykład dla zaślepek.
W razie potrzeby użyć można dławików, które przeznaczone są do strefy EX. Najczęściej mają one stopień ochrony IP68, przy zakresie temperatury pracy mieszczącej się pomiędzy -20°C a 95°C. Korpusy w takich elementach niejednokrotnie wykonywane są z mosiądzu niklowanego. Materiał, który jest używany do produkcji zacisków stanowi natomiast poliamid. Również i w tym przypadku jako zalety wymienia się przede wszystkim łatwy montaż, duże powierzchnie dociskające, wodoszczelność a także optymalną redukcję naprężeń. Dostępne są również modele dławików z rozszerzanym wejściem i obejmą.
Wiemy już, że nabyć można dławice kablowe wykonane z materiałów innych niż tworzywo sztuczne, takich jak chociażby mosiądz. Wkładki do zaciskania są natomiast plastikowe. W rozwiązaniach tego typu na szczególną uwagę zasługuje dobra ochrona przed wyrwaniem przewodu oraz duża powierzchnia zaciskowa, dzięki czemu zyskuje się możliwość wprowadzania kabli o dużych przekrojach. Nabyć można modele odporne na działanie substancji chemicznych i wysokich temperatur.
Producenci oferują również rozwiązania umożliwiające połączenie przewodów pod wodą. Stąd też rola do popisu dla puszek zanurzeniowych. Ich konstrukcja niejednokrotnie wykonana jest z odlewu brązu. W pokrywie przewidziano natomiast neoprenową uszczelkę. Mocowania wykonane są ze stali nierdzewnej. Dodatkowo zastosować można masę uszczelniającą.
Na rynku nabyć możemy przepusty kablowe, które różnią się od rozwiązań stosowanych w tradycyjnych dławicach, gdzie uszczelnienie bazuje na działaniu zacisku gwintowanego. W nowoczesnych konstrukcjach przepust zaprojektowany jest jako jednolity korpus, wykonany z materiału sprężystego, ukształtowanego sposób umożliwiający wciśnięcie go w otwór obudowy. Jednocześnie wypychana jest membrana zaślepiająca. Zwróćmy uwagę, że do czasu usunięcia pełni ona rolę zaślepki zabezpieczającej obudowę przed pyłem i wilgocią. Jako zalety rozwiązań tego typu wymienia się przede wszystkim łatwość montażu i demontażu, bez konieczności używania narzędzi. Istotna pozostaje także niewielka wysokość przepustu. Również i przypadku tych produktów nabyć można modele o większej odporności na działanie skrajnych temperatur i substancji chemicznych.
Wybierając dławik powinniśmy w pierwszej kolejności uwzględnić warunki jego eksploatacji. Ważna jest temperatura pracy. Do wyboru mamy szeroki wybór w zakresie od M12 do M50 w przypadku połączeń metrycznych i od PG7 do PG36 w przypadku połączeń calowych.
W puszkach, które odpowiedzialne są za łączenie urządzeń automatyki z pewnością przydadzą się dławiki z ekranem. Są one zgodne z dyrektywą EMC. W dławicach kablowych tego typu przewidziano plecionkę ekranującą, którą zagina się wokół wkładki uszczelniającej, celem uzyskania dobrego styku z uziemieniem. Materiał wykonania najczęściej stanowi mosiądz. W konstrukcji elementu zastosowanie znajduje także wkładka plastikowa. Uszczelka wykonana jest natomiast z gumy syntetycznej. W niektórych modelach przewidziano łatwe a zarazem pewne połączenie przepustu z ekranem, poprzez sprężynujące styki, które dokładnie dopasowują się do przekroju kabla. Zastosować możemy również dławiki ze specjalną konstrukcją umożliwiającą dalsze prowadzenie kabla wraz z ekranem. Oferowane są modele ze sprężynującą uszczelką, mającą za zadanie zapewnienie dobrego kontaktu plecionki ekranującej z przepustem. Pamiętajmy, aby w dławikach tego typu kabel odizowalać w miejscu styku uszczelki z plecionką. Dzięki specjalnej wkładce, która dociska kabel, zyskuje się również dobre odciążenie. Z myślą o wprowadzaniu przewodów instalacji alarmowych, BMS czy też sterujących, oferowane są ramki z przepustami. Przepusty okrągłe montowane są w ścianach i obudowach. Typowy element tego typu składa się z przepustu i tulei z gwintem. Tym sposobem zyskujemy szczelne połączenie z dokładnym dopasowaniem do średnicy kabla.
Przydatne okażą się również ramki z przepustami. W zależności od modelu są one wykonane z aluminium bądź tworzywa sztucznego. Niektóre wersje przewidują przepusty dla różnych średnich kabli. Do wyboru mamy ramki samoprzylepne lub przykręcane za pomocą śrub. Jeżeli nie dysponujemy dużą ilością miejsca sprawdzą się ramki o niskim profilu.
Producenci oferują również szereg akcesoriów, dzięki którym zyskujemy szerszą funkcjonalność, a co najważniejsze, szczelność przepustów i dławików kablowych. Stąd też warto zadbać, szczególnie w aplikacjach narażonych na działanie skrajnie niekorzystnych warunków, o pierścienie uszczelniające gwint. Zwróćmy uwagę, że średnica wewnętrzna pierścieni uszczelniających jest tak dobrana, że mogą być one wstępnie montowane bez możliwości zsunięcia się z gwintu dławika.
Interesujące rozwiązanie stanowią również wkładki wielootworowe, dzięki którym zyskuje się przeprowadzenie wielu przewodów jednym dławikiem bez utraty stopnia ochrony. Podczas montażu przydadzą nam się także przeciwnakrętki, redukcje, rozszerzenia, a także narzędzia wspomagające.
Nowoczesne rozwiązania pozwalają na uszczelnienia puszek za pomocą specjalnych mas, które niejednokrotnie bazują na substancjach powstających po wymieszaniu dwuskładnikowego żelu. W zależności od wybranego rozwiązania nabyć możemy na przykład tylko żel żywiczny lub kompletny zestaw składający się z żelu, puszki instalacyjnej, dławików kablowych a nawet rękawic ochronnych dla instalatora. Chcąc wykonać uszczelnienie należy, po usunięciu separatora z opakowania, wymieszać ze sobą dwa składniki żelu żywicznego.
Wycinamy otwór na rogu opakowania oraz wtłaczamy otrzymaną kompozycję do wnętrza puszki instalacyjnej, w której znajduje się listwa instalacyjna z doprowadzonymi żyłami elektrycznymi. Jako zalety takiego rozwiązania wymienia się przede wszystkim uszczelnienie o wysokim stopniu ochrony. Zwróćmy uwagę, że uzyskana masa jest nietoksyczna, a w razie potrzeby usunięcia awarii można łatwo usunąć substancję z wnętrza puszki.
Zalet, które wynikają ze stosowania mas uszczelniających jest wiele. Przede wszystkim zyskuje się szczelność puszki, która na przykład umieszczona jest pod powierzchnią ziemi lub w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci czy też substancji chemicznych.
A w jaki sposób uszczelnić połączenie mufowe? Otóż do połączeń tego typu zastosować możemy specjalne masy uszczelniające. Interesujące rozwiązania stanowią więc zestawy, które pozwalają na przygotowanie szczelnego połączenia bazującego na mufie kablowej. Typowy zestaw tego typu składa się z dwóch pokryw wykonanych z przezroczystego poliwęglanu a także taśmy uszczelniającej, papieru ściernego oraz masy żelowej. W niektórych modelach pokryw mufowych przewiduje się zatrzaski, przekładki dystansowe a także otwór wlewowy. Wykonując połączenie i uszczelnienie pamiętajmy o postępowaniu zgodnym z instrukcjami producenta, tym bardziej, jeżeli połączenie bazuje na masie dwuskładnikowej. Na początku wycinamy końcówki pokryw poliwęglanowych. W standardowych mufach końcówki zwężają się, przez co możemy dopasować przekrój kabla do mufy. Żyły kabla łączy się za pomocą złączek. Pamiętajmy, aby papierem ściernym zmatowić końcówki kabla. Przy użyciu dystansów złączki umieszczamy w pokrywie, którą zatrzaskujemy na połączonym kablu. Końcówki mufy uszczelniamy taśmą izolacyjną, po czym wlewamy żel przez otwór.
Damian Żabicki
Jesteś zainteresowany podobnymi produktami lub usługami?
Kliknij w wybraną wizytówkę, żeby dowiedzieć się więcej.